Ислом дар Сургут. Ислам в Сургуте.

Бисмиллолҳир раҳмонир раҳим

ДӮСТӢ АЗ БАРОИ АЛЛОҲ ТАЪОЛО ВА ФИҚҲИ ОН.

Бародарӣ бузуртарин алоқаҳои инсонӣ аст, ки ҳам дар дунё ва ҳам дар охират инсон аз он баҳра мегирад. Аз ин ҷиҳат барои бақои ин алоқа бояд донист, ки бародар ҳурмат дорад, ва бояд эҳтиром шавад ба ягон сурат ё сабабе ғайбати он аз тарафи дӯсташ сурат нагирад, бояд бародарашро натарсонад, зеро Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам аз он наҳй кардааст.

Бисмиллолҳир раҳмонир раҳим

ДӮСТӢ АЗ БАРОИ АЛЛОҲ ТАЪОЛО ВА ФИҚҲИ ОН.

Бародари гиромӣ дар бародарии мо барои Аллоҳ қоидаҳое аст, ки бояд аз ҷониби ману ту онҳо риоят шаванд. 

Яке аз онҳо ин аст, ки вақт ин ҳаёт аст ва сармояи ҳақиқии инсон ба шумор меравад. Пас биё мо дар ин масъалаи ҳаётӣ, яъне дар масъалаи вақти ҳамдигар сахт кушиш кунем, то ба беҳӯда онро нагузаронем ва низ ҳамдигар сабаби бефоида гузаштани вақтҳои ҳамдигар нашавем.

Бисмиллолҳир раҳмонир раҳим

ДӮСТӢ АЗ БАРОИ АЛЛОҲ ТАЪОЛО ВА ФИҚҲИ ОН.

Дар ҳаёт инсон бо инсони дигар робитае пайдо мекунад. Ин робитаҳо бо вуҷуди навъҳои гуногун доштанашон, як асли бо ҳам муштарак доранд, ки он ҳам манфиати шахсӣ аст. Яъне асосу пояи алоқаҳои байниҳамии инсонҳо бар асоси манфиатҳои шахсӣ мебошад. Вақте он манфиат бештар бошад ҳирси инсон ба он алоқа бештар ва барояш аҳамиятноктар мешавад, вале агар он манфиаташ камтар бошад ба он алоқа он қадар аҳамияти зиёд қоил намешавад. Вале алоқа ва дӯстие, ки барои Аллоҳ таъоло бошад, ин алоқа ба манфиатҳо ва фоидаҳо алоқаманд намебошад, ва ин алоқа танҳо аз назди Аллоҳ шуруъ мешавад ва ин ҳадяи илоҳӣ мебошад. Чун банда онро ҳифозат кард ва нигоҳ дошт, бардавом мебошад ва то назди Аллоҳ таъоло инсонро мебарад. Алоқаҳои ғайри илоҳӣ ё алоқаҳои бар асоси манфиат бошанд, то даме идома пайдо мекунанд, ки манфиат ва фоида ба онҳо бирасад, вале чун он анҷом гирифт ин алоқа худ бо худ интиҳо меёбад. Ин аст суҳбат имрӯзаи мо, ва мақсад аст паҳлӯҳои ин алоқа омӯхта шавад, то дӯстиҳои мо барои Аллоҳ таъоло бошанд.