РӮЗИ АРАФА ВА НАМОЗИ ИД

Бисмиллоҳи-р-раҳмони-р-раҳим

Алҳамду лиллоҳи раббил ъоламин. Вассалоту вассалому ъала-л-мабъуси раҳматан лиллъоламин ва ъало олиҳи ва саҳбиҳи аҷмаъин..

Аммо баъд.

Аввалан ҳамаи шумо бародарн ва хоҳарони мусалмонро ба фарорасии ин рӯзҳои бузурги даҳгона ва ба фарорасии рӯзи иди Азҳо (Қурбон) муборак мегуям. Аллоҳ таъоло онро барои мо ва шумо ҳамеша иди шодию фараҳ бигардонад, ки тавониста бошем бандагиро ба хубӣ анҷом дода бошем ва Аллоҳ таъоло онро аз мо ба ризомандӣ қабул фармуда бошад. Аз мо ва падару модарони мо ва аз фарзандони мо гузашт намояд ва аҷру савобҳои бепоёне насибамон гардонад. омин.

Ҳаҷ ин Арафа аст. аз Абдурраҳмон ибни Яъмур ривоят шудааст, ки гуфт: Расулуллоҳ (с)-ро дидам, ки мардум ба наздаш омаданд ва аз ҳаҷ ӯро пурсон карданд. Расулуллоҳ (с) гуфт: “Ҳаҷ ин Арафа аст. Касе шаби Арафаро, пеш аз тулӯъи бомдод аз шаби ҷамъ дарёфт, ҳамоно ҳаҷи ӯ комил шудааст”. Абудовуд ва Тирмизӣ.

Фазилати рӯзи арафа ва рӯза доштан дар он

Рӯзи Арафа рӯзи нуҳӯми Зулҳиҷҷа мебошад. Он шарофатмандтарин рӯзҳои сол ба шумор меравад. Аллоҳ таъоло онро ба фазлу шарофат махсус гардонида савобу аҷрашро аз миёни дигар рӯзҳо бузургтар намудааст.
Рӯзи Арафа аз бузургтарин рӯзҳо дар назди мусалмонҳо мебошад. Ва он, барои касе ки онро рӯза бидорад, ва дар он Аллоҳ таъолоро бисёр зикр намояд, дорои фазилатҳои бузург аст. Дар ин рӯз аст, ки ҳоҷиён бар болои кӯҳи Арафот меистанд, ки аз муҳимтарин рукнҳои ҳаҷ ба шумор меравад. Ин ба далели гуфтаи Расулуллоҳ (с) аст, ки фармуд: “Ҳаҷ ин Арафа аст”. Илова бар ин рӯза доштани рӯзи Арафа барои ғайри ҳоҷӣ суннати муаккада ё мустаҳаби муаккада мебошад. Расулуллоҳ (с) онро рӯза доштанд ва бар рӯза доштани он умматашро ташвиқ намуданд.